ITSME

 

พอย้ายรูปจากมือถือมาเก็บในคอมที่การ์ดในเครื่องเต็ม …(เต็มไปด้วยเกม…TvT)
ก็เพิ่งนึกออกว่าตัวเองไปSKE48คาเฟ่มาจากรูป(กากๆ)ที่ถ่ายเก็บไว้

จริง ๆ ให้เข้าไปนั่งคาเฟ่ไอดอลคนเดียวก็เขิน ๆ เหมือนกันแหละ ….. -///-

แต่ยังไงก็อยากไปชิมอุด้งแกงกะหรี่ของมัตสึเระก็เลยแวะไปซาคาเอะซะหน่อย
ด้วยความที่วันนั้นเพิ่งไปตึกซันไซน์เป็นครั้งแรก ว้าว ๆ ทุกสิ่ง อะไรก็ครั้งแรกไปหมด ขึ้นบันไดเลื่อนไปเจอเธียเตอร์อยู่ซ้ายมือ กำลังจัดนิทรรศการรูปภาพของมัตสึเระเป็นที่ระลึกจบการศึกษา ดูนาฬิกาก็ทุ่มนึงล่ะ นิทรรศการจะปิดตอนสองทุ่มเลยตัดสินใจแวะเข้าไปดูก่อน ค่อยไปกินข้าว

เชิญรับชมรูปกาก ๆ ไร้การตกแต่งใด ๆ (เพราะขี้เกียจ)

ผ่านการ์ดที่ยืนเก๊กหน้าดุจนรู้สึกกลัวเข้าไป (ยังกะค่ายทหาร….) ข้างในก็มีบอร์ดแปะรูปเรียงตามปี

ทวินเทลหน้าเด็กเชียว …..♥

ส่วนใหญ่ก็เป็นรูปงานวันเกิดอ่ะนะ

งานวันเกิดครั้งล่าสุดที่โดนรุ่นน้องถีบให้ออกมาพูดอะไรกับแฟน ๆ บ้าง

ข้างหน้ามีซุ้มให้เขียนคำอวยพรจบการศึกษาให้นางด้วย คนก็เขียนกันเต็มเลย ต่างคนต่างยุกยิกและเอามือปิดการ์ดตัวเองขณะเขียนไปอย่างเขินอาย ….. น่ารักจริง ๆ

อันนี้เป็นการ์ดที่เธียร์เตอร์ (จงใจเลือกปากกาสีม่วงที่นางชอบ♥)
ตอนไปคอนก็ได้เขียนอีกอันนึง เพราะเดินอ่านแพมเฟลตอยู่ดี ๆ ก็มีสตาฟมาลากตัวไปเข้าซุ้ม
ประมาณการณ์ว่านางคงได้การ์ดอวยพรสักสามรถบรรทุกเก็บไว้อ่านทิ้งอ่านขว้างได้ตลอดสองปี

มาดูบรรยากาศในเธียเตอร์บ้าง เราชอบการตกแต่งของเธียเตอร์ SKEนะ
โดยเฉพาะประตู คลาสสิกยุคกลางอะไรงี้ดี5555555

รูปก็มีแค่นั้นแหละ แต่เดินวนไปวนมา ยืนระลึกความเป็นมาของแต่ละรูปและการเติบโตของนางที่โม่ยขึ้นทุกวี่ทุกวัน เห็นลุงโอตะข้าง ๆ ยืนยิ้มตอนดูรูปนางก็ชวนให้อมยิ้มตาม อย่างน้อยในช่วงชีวิตครั้งหนึ่งในการเป็นไอดอลของนางก็ทำให้คนยิ้มได้มากมายนะ การมีคนยินดีกับการมีอยู่ของเรา เราคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว

 

ปริ่มแล้วก็ไปกินข้าว

คาเฟ่อยู่ที่ชั้น 5 ของตึกซันไชน์ เดินขึ้นบันไดเลื่อนไปเรื่อย ๆ ก็เจอเพราะโครงสร้างตึกเป็นแบบบันไดอยู่ตรงกลาง ก็เลยเห็นได้รอบด้าน

วิธีเข้าคาเฟ่คือเราจะดุ่ม ๆ เดินเข้าไปนั่งเลยไม่ได้ ต้องไปยืนต่อแถวรอที่หน้าประตูรอจนกว่าพนักงานจะเดินเข้ามาต้อนรับและอัญเชิญเราไปนั่งที่โต๊ะ พนักงานก็น่ารักน่าเอ็นดูไม่แพ้ไอดอลน่ะแหละ ตอนรับสมัครคงคัดหน้าตามาด้วยแน่ ๆ …

พอได้โต๊ะแล้วพนักงานก็จะเอาเมนูมาให้และสาธยายว่าวันนี้มีโปรโมชั่นหรือเมนูพิเศษอะไรบ้าง ระหว่างนั้นก็เปิด ๆ ดูเมนูไป มีทั้งเมนูที่น่าจะกินได้และน่าสงสัยว่ารสชาติมันจะเป็นยังไงนะ …… แต่ดูไปงั้นเองเพราะมีเมนูในใจแล้ว

ท่าด๊า ….. อุด้งแกงกะหรี่สไตล์โทโยฮาชิ (เสริมแคลเซียมอุดมสุขภาพจากอามิ)

นี่มื้อแรกบนเกาะหลังจากลงเครื่องมาเชียวนะเนี่ย!! เอียนพาสต้ามะเขือเทศจะตายแล้ว! (หลังจากเครื่องดีเลย์เพราะติดพายุอยู่ที่ฮ่องกง12ชั่วโมง………..)

ทีเด็ด (ตามที่มัตสึเระอวด) ของอุด้งแกงกะหรี่ชามนี้คือ ……….ข้างใต้เป็นข้าวหน้ามันบด

นี่วาดรูปให้ดูเลย ………….

แต่มันบดอันนี้ไม่ใช่มันฝรั่งบดแบบ KFC หรอกนะ ข้าวหน้ามันบดญี่ปุ่นจะใช้มันภูเขาที่เป็นแท่งยาว ๆ เนื้อเป็นสีขาว ๆ ขูดออกมาแล้วจะยืด ๆ เหนียว ๆ นิดนึง ปรุงรสเหมือนซุป ราดข้าวกินก็อร่อยแบบแหยะ ๆ ดี

 

มันมีแกงกะหรี่บางสูตรที่เอามันภูเขาอันนี้ขูดใส่ลงไปเพื่อเพิ่มความข้นของเนื้อแกงนะ แต่เกิดมาเพิ่งเคยกินอะไรที่เอาสองเมนูนี้มามิกซ์กันดื้อ ๆ แบบนี้ครั้งแรกนี่แหละ ซึ่งการเอาอุด้งแกงกะหรี่ไปราดบนข้าวหน้ามันบดคือเอกลักษณ์พิเศษของอุด้งแกงกะหรี่ประจำโทโยฮาชิบ้านเกิดมัตสึเระนั่นเอง

ความพิเศษยังไม่หมดเท่านั้น เห็นไข่นกกระทาสองลูกนั้นมั้ย นั่นแหละผลผลิตอันน่าภาคภูมิใจจากโทโยฮาชิ !!! เห็นว่าอัตราการผลิตเป็นอันดับหนึ่งของญี่ปุ่นน่ะนะ

เรียกว่า เมนูชามนี้เป็นการนำเสนอภาพลักษณ์บ้านเกิดระดับแชมป์โอท็อปเลยทีเดียว …..

ย้ำอีกทีว่ากำลังกินข้าวอยู่ในคาเฟ่ไอดอล ………

ส่วนตัวแล้วเวลากินข้าวนอกบ้าน จะพยายามเลี่ยงอุด้งแกงกะหรี่ที่สุดเลยนะ เพราะมันเป็นอาหารที่กินแล้วซกมกมาก น้ำแกงกะหรี่มันจะดีดจากเส้นอุด้งมาติดเสื้อ  โสโครกไปอีก TvT 5555555555555 วิธีป้องกันน่าจะเป็นการถอดเสื้อผ้ากินน่าจะดีที่สุด

เรามาดูเครื่องดื่มกันบ้าง

น้ำจูรินะ

ช่วงที่ไปมันเป็นโปรโมชั่นน้ำจูรินะกับน้ำซัชชี่ ด้วยความที่เป็นคนสิ้นคิดและกินง่ายอยู่ง่าย เห็นภาพใหญ่ ๆ บนเมนูเลยจิ้ม ๆ เอา ที่เลือกน้ำจูรินะเพราะน้ำซัชชี่มันเป็นโกโก้ เอามากินกับข้าวนี่เอียนตายเลย น้ำผลไม้ของจูรินะน่าจะดีกว่า

รสชาติแบบน้ำสัปปะรดผสมลูกพีช อารมณ์ทรอปิคอลเกาะทางใต้อะไรงั้นแหละ

 

ไปรอบสองก็ได้ชิมน้ำซัชชี่ด้วย

โกโก้ปั่นนี่มีคอนเฟลคข้าวโพดและแยมสตรอว์เบอร์รี่ราดอยู่ข้างบน………..

รสชาติเหมือนโกโก้ปั่นร้านหน้ามหาลัยน่ะ ไม่ต่างกันหรอก 5555555555555555555555555

ถึงเมนูมัตสึเระจะออกแนวงลุงแก่ ๆ แถวตจว. ไม่นำพาไอดอลเท่าไร แต่ยังไงที่นี่ก็คือคาเฟ่ไอดอล ตามโต๊ะตามเก้าอี้และทุกสิ่งก็เลยมีลายเซ็นขีด ๆ เขียน ๆ ของเมมเบอร์เต็มไปหมด

ตอนไปรอบแรก บังเอิญโดนพาไปนั่งโต๊ะนี้พอดี

อิหมาหน้าคน : “อร่อยล่ะเซ่”

รู้สึกกินข้าวอร่อยขึ้น………….  เค็มน้ำตา

นั่งกินข้าวไปก็หรี่ตาดูลายขอมขยุกขยุยไป

จริง ๆ เคยสงสัยเรื่องลายเซ็นของมัตสึเระมาตั้งแต่ประเด็นที่คนไปถามนางว่า นางไม่ได้เซ็นโปสเตอร์ของโนกิที่แปะไว้ที่สถานีรถไฟกินซ่าเหรอ นางก็บอกว่าเซ็นแล้วนะ แต่ต้องเป็นคนที่มีชีวิตอันงดงาม(Inochi wa Utsukushii)เท่านั้นจึงจะมองเห็น (ขายของไปอีก)

พอในรายการMCPlus นางก็บอกว่าเซ็นแล้วจริง ๆ นะ แต่ปากกามันหมึกจะหมด เลยเห็นเป็นรอยเขี่ย ๆ จาง ๆ (ล่ะทำไมไม่เปลี่ยนปากกาคะคุณ………)

เรามาเล่นเกมกัน ใครเห็นลายเซ็นของนางมั่ง …………..

.

.

 

เฉลยล่ะนะ…..

.

.

.

 

…..นึกว่าเส้นผม!!!!!!!

อีกทีนะ ทำไมไม่เปลี่ยนปากก๊า TvT!!

เพราะเห็นลายเซ็นของนางแม่งคัลท์มาก ไอดอลคนอื่นเค้ายังวาดอะไรน่ารัก ๆ แต่ของมัตสึเระนี่มาเป็นเส้นเขี่ย ๆ ขุย ๆ เหมือนโรคพากินสันกินมือ เลยสงสัยว่านางเขียนตัวอะไรของนางนะ ก็นั่งแกะอักษรไประหว่างกินข้าว

สุดท้ายได้ความว่า มันคืออักษร เรนะ แบบฮิรางานะ ตัว 「れな」แบบเขียนซ้อนกันนั่นเอง

“เรนะ Team E♥ 2013.7.28 ในที่สุดก็ได้มาเยือนซะที”

 

แต่ว่า ก่อนที่มันจะมีพัฒนาการมาเป็นขยุยแบบนี้ มันเคยมีหน้าตาน่าเอ็นดูแบบนี้มาก่อนนะ ……….

อันนี้น่ารักกว่าเป็นกองเลย!!!!!

คาดว่าเซ็นไปเซ็นมาเป็นพัน ๆ รอบ จากอักษรบรรจงเลยกลายเป็นรอยเขี่ยโดยอัตโนมัติ ………….

แต่ล่าสุด นางเปลี่ยนลายเซ็นใหม่ล้ะ ต้อนรับการฉายเดี่ยวของตัวเอง

ลายเซ็นใหม่ครั้งแรกบนปฏิทิน กะเหรี่ยงนอกเกาะจองได้แล้ววันนี้ที่ http://books.rakuten.co.jp/rb/13447216/

อันใหม่เรียบง่ายมินิมอลขึ้นมาก เส้นน้อยกว่าและน่าจะใช้เวลาเขียนน้อยกว่า
แต่พื้นฐานยังเป็นแบบเดิมคือ ใช้อักษร「れな」เขียนซ้อนกัน

 

อันนี้ที่คาเฟ่ นางเซ็นไว้บนรถบัสที่เป็นส่วนของครัวในวันที่เล่นโคเอ็นวันสุดท้าย

“เรนะ 2015.8.31
SKE48
วันสุดท้าย♥
2588วัน!
ขอบพระคุณมากนะคะ”

 

และมีท่านหัวหน้าทาสมาเจิมเปิดพิธีเพื่อความรุ่งเรืองของเหล่าทาสต่อไป ………….TvT

จากความหน้าด้านส่วนตัว มองพนง.คาเฟ่แล้วก็สงสัยว่าจะได้ค่าจ้างต่างจากงานพิเศษที่อื่นมั้ยนะ แม้น้องฝุยจะท้วงว่าอย่าถามเลย อายเค้า เราก็ยังห้ามตัวเองไม่ได้ …..  TvT อยากรู้ง่ะ

เลยเล็งเอาไว้คนนึงล่ะขอนางเติมน้ำ นางก็ถือเหยือกเดินมาบริการยิ้มร่า (น่าร๊าก)

ขณะที่นางกำลังรินน้ำให้ทุกคน

นี่ : กระแอม ขอโทษนะคะ ขอถามอะไรอย่างนึงได้มั้ย?

พนง.สาว : ได้สิคะ ถามมาเลย (ยังรินน้ำอยู่)

นี่: เอ้อ … ไม่ทราบว่าที่นี่ได้ค่าจ้างชั่วโมงเท่าไรเหรอคะ?

พนง.สาว : ชะงัก (ยิ้มเขิน) …บอกไม่ได้หรอกค่ะ

นี่: เอ๋…. ใบ้นิดนึงก็ไม่ได้เหรอคะ น้า>_< (ขี้ตื๊อมาก)

พนง.สาว : (เทจนน้ำจะล้นแก้วอยู่ล่ะ) ยิ้มเขิน ก็ไม่ต่างจากที่อื่นทั่วไปหรอกค่ะ

นี่: งั้นก็ชั่วโมงละพันเยน?

พนง.สาว : อืมมมมม เอียงคอ ก็เหมือน ๆ ที่อื่นล่ะค่ะ (ปิดท้ายด้วยยิ้มเขินอีกที)

นี่: (หัวเราะ) ขอบคุณมากค่ะ แล้วก็ขอโทษด้วยนะคะ

พนง.สาว : (หัวเราะเขินและผงกหัวเดินจากไป)

 

หลังจากขายความหน้าด้านของตัวเองไปแล้วก็รู้สึกมุ้งมิ้งดี
เมดน่าร๊าก เล่นด้วยได้ จนอยากจะทิปให้จริม ๆ >_<

นี่ไปคราวหน้าถ้าเจอกัน นางคงจะจำหน้าเราได้และอาจจะเดินหนีไม่มารับออเดอร์ ….. 555555555555555555

SKE คาเฟ่สนุกดีนะ เปิดรายการอะไรให้ดูตลอดเวลา ไปนั่งเพลิน ๆ สนุก ๆ เชิญทุกคนไปนั่งเล่นกันตามอัธยาศัยนะคะ♥

คราวหน้าที่มาอัพคงเป็นเรื่องทริปใหม่เลยแหละ กรุบกริบ เขย่าถุงเศษตังค์

เราชอบนาโกย่าจริง ๆ นะ ถึงไม่ได้ไปติ่ง แต่ถ้าให้เลือกสักที่ไปพักผ่อนคงจะนอน ๆ เล่นๆ เดิน ๆ อยู่ในเมืองนี้แหละ