จะครบเดือนล่ะเพิ่งได้เขียน นี่ไม่ได้ขี้เกียจหรอกนะ ช่วงใกล้สิ้นปีไม่มีเวลาจริง ๆ TvT

 

หลังจากเพ้อเจ้อมินิบทสนทนากับไอดอลลงในทวิตเตอร์แบบเรียลไทม์ไปแล้ว เราจะเล่าฉบับเต็มให้ฟังในเอนทรี่นี้นะฮะ❤   เผื่อใครอยากลองไปเล่นไอดอลและไปโดนไอดอลเล่นบ้าง
ก็อัญเชิญตีตั๋วไปกันเลย สนุกแบบประหลาด ๆ แถมได้ประสบการณ์ใหม่ด้วยนะ5555555555555555555!!!!

 

งานจับมือที่เราไปเป็นงานจับมือเดี่ยวของ SKE48 ในซิงเกิล 1st Unit [Koppu no Naka no Komorebi] (コップの中の木漏れ日) วันที่ 13 ธันวาคม 2015 ณ โอซาก้า

งานจับมือครั้งนี้เป็นงานจับมือไอดอลครั้งแรก เห็นติ่ง ๆ แบบนี้แต่เกิดมายังไม่เคยไปจับมือไอดอลคนไหนเลยอ่ะนะ พอดีว่าหลังจากวางแพลนไปงานมีตมัตเระที่นาโกย่าวันที่ 12 แล้ว บังเอิญเห็นว่าวันที่ 13 มีงานจับมือที่โอซาก้าด้วย สองจังหวัดนี้ก็ใกล้ (?) กันพอดี
ก็ตกลงใจว่า จะไปเดบิวท์งานจับมือไอดอลที่งานนี้เลยแล้วกัน

ลงตั๋วรอบแรกไปรอบเดียว 4 คน 5 บุ 15 ใบ ได้แล้วก็จบ ไม่มีการเพิ่มเติมใด ๆ หลังจากนั้น 55555555555555555555555

เป็นการทดลองน่ะ เพราะเราไม่รู้ว่าตัวเองควรจะใช้เวลามากแค่ไหนสำหรับการคุยกับไอดอลที่ถือว่าเป็นการพบหน้าตัวต่อตัวครั้งแรก ลงไปเยอะ ๆ ถ้าเกิดสุญญากาศระหว่างนั้นจะทำยังไง 55555 ไม่ค่อยมั่นใจสกิลการชวนคนอื่นคุยเท่าไหร่ เข้าหาคนอื่นไม่ค่อยเก่งน่ะนะ…. orz

 

สั่งให้ซีดีส่งจาก mu-moไป Tenso จากนั้นก็ขอให้ Tenso ส่งไปโรงแรมที่พักในนาโกย่า ใช้หลายต่อมาก ไม่อยากให้มันส่งมาที่บ้าน ซีดี15แผ่นส่งมาที่บ้านนี่นอกจากจะโดนภาษีหลายพันแล้ว ยังจะโดนพ่อถามอีกว่าสั่งอะไรมาทำไมโดนภาษีหลายพันขนาดนี้ TvT … โธ่ ชีวิตติ่ง 5555555555555555555

ซึ่งสุดท้ายเราก็ไม่ได้ขนซีดีพวกนั้นกลับไทยด้วยอะนะ เอาไปแจกชาวบ้านหมด ถือว่าเราไม่ได้เลี่ยงภาษี ท่าด๊า แถมยังจ่ายภาษีให้ประเทศที่เราไม่ได้เป็นพลเมืองอีก ….ถ้าไม่ได้เป็นติ่งก็ไม่ได้สัมผัสประสบการณ์ชีวิตซับซ้อนขนาดนี้นะ เฮ้อ

เปิดกล่องมาก็เจอซีดีและบัตรจับมือ มาเป็นแผ่นให้ฉีกเองอีกตะหาก…….

1

ประหลาดใจนิดหน่อย เคยนึกว่าบัตรจับมือจะเป็นบัตรกระดาษแข็งซะอีก นี่มาบางเฉียบอีกนิดเดียวจะใกล้เคียงทิชชู่แล้ว 555555555555555555555555555
เออ ไม่เป็นไร ช่วยโลกร้อนเนาะ

 

บุแรกจะเปิดตอน 11 โมงถึง 12.30 นี่ก็ตื่นเช้านั่งรถไฟจากนาโกย่าไปโอซาก้า ติ่งทัวร์มาก ๆ -v-

เอ้อ เราแนะนำว่าสำหรับการเดินทางไปจังหวัดใกล้ ๆ อยากให้นั่ง Kintetsu แทนชินคันเซ็นนะ เพราะมันถูกกว่าเป็นเท่าตัว แพงกว่าบัสนิดหน่อย แต่เร็วและสะดวกกว่าบัสมาก ๆ

งานจับมือจัดที่ Intex Osaka ก็ไม่เคยไปหรอก เปิดแมพแล้วนั่งรถไฟโลคัลไป ลงสถานีปุ๊บ เห็นใครหน้าตาเหมือนโอตะก็เดินตามหลังเค้าไป แป๊บเดียวก็ถึงล่ะ …ไม่หลงด้วย 55555555555555555555

ปัญหาก็คือ Intex Osaka มันใหญ่มาก มีหลายตึก หลายชั้นและในวันนั้น ๆ อาจจะมีการจัดนิทรรศการหลายอย่าง ชวนให้หลงง่ายเหมือนกัน ทางเดียวที่แก้ปัญหาได้ในกรณีที่หาโอตะอื่นไม่เจอ คือ ให้ไปถามรปภ.ชุดน้ำเงิน แค่พูดสั้น ๆ ว่า SKE ทุกคนก็พร้อมชี้ทางให้อย่างรวดเร็ว

หลังจากเดินตามทางที่มีคนบอกมาเรื่อย ๆ ก็เจอป้ายและคนใส่สูทยืนหน้านิ่งอยู่หน้าประตูกระจก

เออ นี่อยากจะพูดหลายทีล่ะ ทำไมสตาฟฟ์ SKE หน้าตาดีแบบนี้นะ คัดหน้าป่ะวะ 5555555555555555555555555555!!!

 

ได้ยินว่า ด้วยคดีครั้งนั้นทำให้การตรวจร่างกายก่อนเข้างานจับมือเข้มขึ้นมาก ซึ่งตอนที่ไปก็ตรวจกระเป๋า คุ้ย ๆ ค้น ๆ ดูทุกซอกทุกมุม เช็คละเอียดมาก…. ถ้ามีขวดน้ำก็ต้องจิบให้ดูต่อหน้ารปภ.เลยว่ามันไม่ใช่สารพิษ  พอผ่านไปได้ก็เจอกับลานกว้าง ๆ มีกลุ่มคนแปลก ๆ ยืนจับกลุ่มคุยกัน ส่วนทางด้านในเป็นฉากขาว ๆ ซึ่งเป็นส่วนที่ไอดอลนั่งอยู่

ส่วนตัวเราคิดว่า วันที่ไปวันนั้นคนไม่เยอะจนแน่นอย่างที่เคยเห็นในรูป เดินง่าย โล่งสบาย หายใจสะดวก ต่อแถวก็ไม่นานเท่าที่คิดด้วย อาจเป็นเพราะมีเมมเบอร์ไม่มากนักในวันนั้น แต่ความสนุกยังเต็มร้อยนะ!

ด้วยความสัตย์จริง แพลนคราวนี้เราแทบไม่ได้เตรียมตัวและวางแผนใด ๆ เลยด้วยความยุ่งส่วนตัวและมั่นหน้า ถ้าไม่นับเรื่องจองโรงแรมกับตั๋วเครื่องบิน ทุกอย่างไปจัดการเอาดาบหน้าหมด 5555555 งานจับมือก็เช่นกัน =_= ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคราวนี้มันมีการจับสลากลุ้นโปสเตอร์พร้อมลายเซ็น, บัตรจับมือกับเมมเบอร์แบบลองไทม์, ได้ขนมสายไหมจากฝีมือเมมเบอร์, และบลา ๆ
ทุกอย่างไปรู้แจ้งเอาทีหลัง

เข้าไปเล่นในงานด้วยความใจกร้านและหน้าด้านมาก

2

พอเข้าไปในงานก็จะเจอกับสภาพแวดล้อมแบบนี้ คือโอตะที่ยังไม่ได้ยื่นบัตรก็จะยืนรอหลังเส้นเหลือง (ยังกะรอรถไฟ) ประจันหน้ากับไอดอลที่กำลังจับมือกับแฟน ๆ อยู่ คือห่างกันไม่ไกลนะ สามารถยืนมองไอดอลได้ตามอัธยาศัย ไม่มีใครห้าม 555555555

ด้วยความที่มาจากตจว.แถมหลงทางนิดหน่อย กลัวว่าจะไม่ทันเวลาบุแรก ไปถึงก็เกือบเที่ยงแล้ว บุแรกเป็นจูรินะด้วย เมมระดับท็อป ๆ ได้ยินว่าแถวจะยาว ก็ต้องคำนวณเวลาต่อแถว พอเข้าไปถึงงานปั๊บ ไล่หาป้ายจูรินะเจอก็วิ่งไปยื่นบัตรทันที สตาฟฟ์นั่งโต๊ะก็จะตรวจชื่อบนพาสปอร์ตกับบัตรว่าตรงกันนะ ยืนยันจำนวนบัตรว่ายื่นเท่านี้นะ โอเคนะ

 

ด้วยความใสซื่อ นี่ก็ยื่นไปทีเดียว 3 ใบเลย 55555555555555555555

 

ตอนยืนต่อแถวก็มองชาวบ้านข้างหน้าไปด้วยว่า เค้าทำอะไรกันยังไงจะได้ไม่กะเหรี่ยงมาก ได้ความว่า หน้าเลนจะมีตะกร้าสองสามอันให้ใส่สัมภาระ เพราะต้องเข้าไปจับมือไอดอลด้วยตัวเปล่า ห้ามถืออะไรไปรุงรัง

พร้อมกันนั้นก็มองไปเลนข้าง ๆ ด้วย อ้าว ราระจังนี่นา น่ารักจังเลยยยยยยยยยยยย พหวีด -///- ระหว่างรอจับมือไอดอลคนนึงก็ได้ส่องไอดอลคนอื่นด้วยนะ!! คุ้มแรง!!

 

พูดตามตรงคือ ระหว่างรอจับมือจูรินะก็ใจเต้นค่อด ๆ เคยเห็นตัวจริงตอนคอนเสิร์ตแล้วแหละ แต่พอคิดว่าจะได้คุยกับนางด้วยก็ …….นิดหน่อย โห นี่สินะ คำว่าไอดอลที่สัมผัสได้หมายถึงแบบนี้เอง

สัมผัสที่ว่านี่ไม่ใช่สัมผัสทางกาย แต่หมายถึงการได้พูดคุยตัวต่อตัวน่ะ
มันเป็นอะไรที่พิเศษมากนะ เราว่า

ให้ไปยืนยิ้ม ยืนคุยเฉย ๆ ไม่จับมือก็ได้นะ 55555

 

หลังจากเค้นหัวคิดเต็มที่ว่าจะคุยอะไรกับท่านหัวหน้าทาสดีนะ ก็ถึงตาเราพอดี ก็ยื่นบัตรที่สตาฟฟ์หน้าโต๊ะขีดให้กับคนจับเวลา คนจับเวลาก็จะประกาศว่าเรามีกี่ใบให้ทุกคนรู้กันทั่ว ……..TvT รู้สึกเหมือนโดนประจานเล็กน้อย

พอโอตะคนก่อนจับเสร็จ เดินออกไปอีกทาง จูรินะก็หันมาหาเราพร้อมกับยิ้ม นี่ก็ยิ้มตอบเขิน ๆ ยังไม่ทันจะเดินเข้าไปหา นางก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า

จูรินะ : อ๊ะ น่ารักจังเลย!!!!

นี่ : ……… งื้ม-///-   จูริโบวววววววววววววว    ( อุตส่าห์ตื่นมาแต่งหน้าแต่เช้านี่คุ้มเว้ย TvT)

(จับมือกัน…..พูดให้ถูกคือโดนดึงมือไปจับ =_=)

นี่ : จูรินะ ๆ

จูรินะ : หื้อ (เลิกคิ้ว)

นี่ : วันนี้นะ เป็นงานจับมือครั้งแรกของเราเลยแหละ!!!

จูรินะ : อ๊า ครั้งแรกเลยเหรอ!!!  ขอบคุณที่อุตส่าห์มาน้าาาา!! ดึงมือ

นี่ : ช่าย!! แล้วก็จูรินะเป็นเดอะเฟิร์สเลยนะ!! เหมือนเฟิร์สคิสน่ะ!!!

จูรินะ : (ชะงัก) เฟิร์ส…… อุ้ย ใจเต้นเลยอ่ะ …. (หัวเราะเขิน+ยกมือทาบอก)

นี่ : -//- ใจเต้นอีก ……. (เขิน)

จูรินะ : เย้ววววววววววว เฟิร์สสสสสสสสสสสสสสสสส

นี่ : เยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย้

(แปะมือกัน)

นี่ : เออ ใช่ ๆ เมื่อวานเราไปอีเวนท์ของเรนะซังมาด้วยนะ!!!!

จูรินะ : (ตาโต)ไปมาเหรอ!!!!!! (กระตุกมือนี่อีก) เป็นไงมั่ง!!!!! น่ารักมั้ย!!!!!! (ตื่นเต้นสุด)

นี่  : (ตกใจ) อะ เอ่อะ ก็สนุกมากเลยแหละ ….

จูรินะ : อื้อ ๆๆๆๆ

(หมดเวลาค่าาาาาาาาาา)

จูรินะ : อ๊ะ บ๊ายบายยยยยยย

นี่ : อ๊ะ บ๊ายยยยยยยย

 

(โบกมือลากัน)

 

พอออกจากเลนมานี่ในหัวเป็นสีขาวว๊องงงงงง เอ๊ะ ตะกี้เราคุยกะไอดอลมาด้วยเหรอ 55555555555555555555

ในใจคือ เฮ้ย สนุกอ่ะ!!! ทำไมสนุกแบบนี้ 555555555555

อยากคุยมากกว่านี้อีกจัง มีอะไรอยากบอกตั้งเยอะแยะ >_< (มองเศษเหรียญในกระเป๋าตังค์แปร๊บ….)

ดูนาฬิกาเหลือเวลาอีกพักใหญ่กว่าจะถึงบุ2  ง่วง ๆ ด้วยเลยออกไปกดกาแฟกินข้างนอกงาน เพราะข้างในมันไม่มีอะไรเลย ทั้งเก้าอี้และตู้กดน้ำ 55555555555

พอถึงเวลาบุ2 ก็กลับเข้ามาในงานอีก ต้องมาตรวจร่างกายและกระเป๋าพร้อมจิบน้ำให้ดูอีกเหมือนเดิม

บุสองเป็นราระจัง >_< ตกหลุมรักด้วยรอยยิ้มโคตรหล่อ เด็กอะไรไม่รู้ยกมุมปากเฉย ๆ ก็ดูหล่อหรูราคาแพงระดับแบรนด์;A;

หลังจากไตร่ตรองดูแล้วว่า ถ้าแถวไม่ยาว เราก็น่าจะลองแบ่งบัตรยื่นสองรอบเอาดีกว่า
ลดเปอร์เซ็นต์การเกิดสุญญากาศด้วย เพราะว่าเมมเบอร์ก็คนเหมือนเรา ๆ อ่ะ ถ้าเกิดเค้าเป็นคนชวนคุยไม่เก่ง เราก็ต้องเป็นฝ่ายชวนเค้าคุยเองนะ เพราะอย่างน้อยก็เป็นฝ่ายเราที่รู้จักเค้ามากกว่าที่เค้ารู้จักเรา หาหัวข้อชวนคุยได้มากกว่าอยู่แล้ว

ระหว่างต่อแถวราระก็มองจูรินะที่เลนข้าง ๆ ไปด้วย กำลังจับมือกับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ พอดี
ลูบหัวลูบแก้ม จับมือแบบประสานนิ้วแนบแน่นกับเด็กอีก ถ้ากินได้ก็คงจะกินเข้าไปแล้ว 55555555555555 น่ารักกกกกก>_<

แถวราระไม่ยาวเท่าของจูรินะ ต่อแป๊บเดียวก็ได้จับ ไม่ทันเตรียมใจเลย 55555555 ตอนนั้นรู้สึกจะต่อหลังลุงใส่สูทคนนึง แต่ไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะมัวแต่จ้องราระอยู่ โอ๊ย ยิ้มหล่อมากค่ะ พี่สาวอยากได้มาเล่นที่บ้านมาก ๆ อ่านนิทานให้ฟังแถมนมกับคุกกี้ด้วยนะ เอามั้ย ;A;

รอบแรกลองยื่นไป 1 ใบเพื่อทดลอง

 

นี่ : ราร๊ะะะะะะะะะะ >w< (แทบจะวิ่งเข้าใส่)

ราระ : (ยิ้มมมม) เฮลโลววววววววววววววววว

นี่: อ๊าน่ารักกกก น่ารักกกกกกกกกกกกกก น่ารักกกกกกกกกกกกกกกง้ะะะะะะะะะะะ (ตื่นเต้นสุดไรสุด)

ราระ : จริงเหรอ!? ขอบคุณน้า (ยิ้มมมมมมมมมมมม)

(ในใจอยากสครีมว่า โอ๊ย หล่อสาสสสสสสสสสสส TvT)

นี่ : อื้ออออ น่ารักจริง ๆ น้า ง๊ายยย น่ารัก ๆฟหกดกเส้เฝด่างวเด้!#!!@#$#@$#%$%^ (เริ่มไม่เป็นภาษามนุษย์) ชอบไลน์รอยยิ้มมากเลยนะ น่ารักกกกกกกกก!!!!

ราระ : (โดนชมรัวจนได้แต่ยิ้มมมมมมมมมมมม)

นี่ : มาเป็นน้องสาวพี่นะ!!!!!! TvT งื้อออออออออ (คร่ำครวญ…)

ราระ : น้องสาวเหรอ?

(หมดเวลาค่าาาาาาาาา)

(โดนลาก)

ราระ : (ลุกขึ้น + ยกมือ) หนูจะเป็นน้องสาวให้นะคะ!!!!!

นี่ : เยยยยยยยย้ >_<v!!!!!

 

พอเดินออกมา โอ๊ย เด็กคนนี้น่ารักค่อด น่ารักค่อด น่ารักค่อด น่าร๊ากกกกกก น่าร๊ากกกกกกกกกก ไม่รู้จะสครีมสิ่งอื่นใดนอกจากนี้ TvT จับมือกันสิบวินาที อยู่ดี ๆ ก็ได้น้องสาว 555555555555555555555555555555555

ระหว่างรอที่จะยื่นบัตรรอบสอง เรามองท่าทีของโอตะรอบตัวไปด้วย มองคนในเลนของราระไปด้วยว่าเป็นคนแบบไหนบ้าง สักพักก็เห็นว่า เลนโล่งจังวะเฮ้ย 5555555555555555555555555 คือ ราระว่างจนหันไปมองจูรินะคุยกับโอตะ

พี่สาวก็รู้สึกทนไม่ได้ TvT ฮึ้ย!! พี่จะไปจับน้องเอง!!!!!!!

 

รอบสอง ยื่นไปหมดเท่าที่มี (2 ใบ ……..)

 

นี่ : ราร๊ะะะะะะะะะะ >w< (วิ่งเข้าใส่)

ราระ : อ๊ะ น้องสาวเองนะคะ!!!!!!!!

นี่ : (แอร๊ว) อื้ออออออ -///-

(ยิ้มให้กันหนึ่งอึดใจ)

นี่ : ในเมมเบอร์มีใครที่คอยดูแลเราบ่อย ๆ มั่งมั้ย?

ราระ : เมมเบอร์เหรอ …..อืออออ จูรินะซัง! (หันไปมองจูรินะ)

นี่  : เห …จูรินะซังเหรอ โฮ่ (นึกว่าจะตอบว่าเรียวฮะ)

ราระ : อื้อ! จูรินะซังกับเรียวฮะซัง!

นี่ : มีเรื่องเล่าบ้างมั้ย?

ราระ : เรื่องเล่าเหรอ อืออออออ (หันไปมองจูรินะอีกรอบ) ก็ไปกินข้าวกับจูรินะซังบ่อย ๆ นะ

นี่ : ฮืมมมมมมม งั้นเหรอ (มองจูรินะด้วย)

(หมดเวลาค่าาาาาาาาา)

นี่ : อ๊ะ บ๊ายบายยยยยยยยยย ไว้เจอกันน้า!!!! (โบกมือ)

ราระ : บ๊ายบายยยย (โบกมือ)

โบกมืออ้อยอิ่งให้กันนิดหน่อย ระหว่างนั้นก็เห็นจูรินะหันมาขำใส่ราระเพราะได้ยินที่ตัวเองโดนพาดพิงพอดี 5555555555

เท่าที่สัมผัสกันในระยะสั้น ๆ ราระดูขี้อายนิดหน่อยและไม่ถนัดในการเริ่มหัวข้อสนทนา แต่ไม่ใช่ท่าทีของเด็กที่ไม่เปิดรับคนแปลกหน้านะ (ไม่รู้เพราะเราไปสครีมกรี๊ด ๆ ใส่จนเขินพูดไม่ออกรึเปล่า….) เตรียมหัวข้อสักสองสามอย่างไปคุยด้วยก็จะดี แต่พูดตามตรง แค่ไปยืนมองราระยิ้มให้เฉย ๆ ก็คุ้มแล้วแหละ ….TvT

ระหว่างที่ต้องรอเวลาบุ 3 เราก็ออกไปเดินเล่นข้างนอกอีก ยืนเฉย ๆ แล้วเมื่อย 5555555555555

พอใกล้ ๆ เวลาก็กลับเข้ามาเดินหาป้ายชื่อชูริจัง ขณะกำลังคิดว่าจะยื่นบัตรตอนไหนยังไงดี ก็มีลุงคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก

ลุง : สวัสดีครับ

นี่ : อ๊ะ สวัสดีค่ะ

(คือลุงสูทน้ำตาลที่เราไปต่อแถวหลังเค้ามารอบแรกนั่นเอง……..)

ลุง : เมื่อกี้ไปต่อแถวเลนราระจังมาใช่มั้ยครับ?

นี่ : (พยักหน้างง ๆ ) ใช่ค่ะ…

ลุง : โอชิราระจังเหรอครับ?

นี่ : ก็ไม่ใช่คามิโอชิหรอกค่ะ (หัวเราะแห้ง ๆ ) แต่ชอบราระจังนะคะ

ลุง : ผมเป็นประธานคลับราระโอชิครับ (โชว์ป้ายให้ดู)

นี่ : โอ้…. (เหยด สุดยอด….. 55555)

ลุง : ผมอยากให้อันนี้เพื่อตอบแทนที่ช่วยเชียร์ราระจังนะครับ (ยื่นแผ่นรองแก้วราระให้)

3

นี่ : โหววววววววววววววววว ให้จริงเหรอคะ!!

ลุง : (ยิ้มและพยักหน้า)

นี่ : อ๊า ขอบคุณมากเลยค่ะะะะะ >_< โว้ววววว

ลุง : จากนี้ก็ช่วยสนับสนุนราระจังต่อไปด้วยนะครับ

นี่ : ค่ะ!!  (พยักหน้ารัว)

ลุง : (ชี้ไปทางกลุ่มโอตะกลุ่มหนึ่ง) ทางโน้นไปกลุ่มโอชิราระนะครับ ถ้ายังไงก็ไปคุยกันได้

นี่ : เห…  (เจ๋งค่อด)

 

จากนั้นก็โค้งขอบคุณลากันไป พอเราเช็คตารางชูริเรียบร้อย ก็หันไปมองทางกลุ่มโอตะของลุงโอชิราระเมื่อกี้ เห็นกำลังคุยแล้วก็ชี้มาทางเราพอดี ก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปทักทายหน่อย

 

นี่ : สวัสดีค่ะ >_<

กลุ่มโอตะ : หวัดดีคร้าบบบ

ลุง : นี่ ทางนี้เป็นหัวหน้าแก๊งเลยนะ

ลุงพูดพร้อมชี้ไปทางโอตะแต่งตัวประหลาดที่ใช้รูปราระมาประดับทั้งตัวตั้งแต่หัวยันกางเกง……….

นี่ : (อึ้ง) ………………. เอ่อ ต่างหูเท่ดีนะคะ

โอตะ A : (ทำท่าเขินเล็กน้อยที่โดนชม) ขอบคุณคร้าบ
นี่ ลุงคนนี้ (ชี้ที่ลุงสูทน้ำตาล) เค้าเป็นพ่อราระเชียวนะ

ลุง : พ่ออะไร เป็นปู่ก็พอ !!!

 

เออ เป็นแก๊งที่บันเทิงดีอ่ะ 5555555555555555555555555555555555555

คุยกันนิด ๆ หน่อย ๆ จากนั้นเราก็ขอตัวออกมาเพราะจะไปจับมือชูริ (…..DDล้ะเกิน)

กับชูริก็ใช้วิธีการเดียวกับราระคือรอบแรกยื่นไปใบเดียวก่อนเพื่อทดลอง

 

นี่ : ชูริจังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง>w<

ชูริ : อ๊ะ สวัสดีค่ะ

นี่ : (สตั๊นท์) อ๊ะ เอ้อ สุขสันต์วันเกิดนะ

ชูริ : อื้อ ขอบคุณนะ

นี่ : ช่วงนี้ได้เล่นเวทเทรนนิ่งมั้ย?

ชูริ : เวทเหรอ? ไม่อ่ะ (เลิกคิ้วสีหน้าลำบากใจ) เล่นไม่เป็น 5555
เล่นไม่เก่งมาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วล่ะ

(หมดเวลาค่าาาาาา)
(กำลังจะพูดต่อก็โดนลากพอดี)

นี่ : บ๊ายบายนะ!!

ชูริ : (โบกมือ)

 

 

ตามสเต็ป พอจับรอบแรกเสร็จ เราก็ต้องมาพิจารณาตัวเองว่ารอบต่อไปเราควรจะแก้ไขยังไง

ที่สตั๊นท์เป็นเพราะ ชูริจังต่างจากที่คาดไว้มาก ๆ คือเราเห็นในสื่อ นางเป็นคนวี้ดว้ายๆๆ โวยวาย เสียงดัง ร่าเริงแม็กซ์ ชอบร้องเสียงประหลาด ๆ 55555

เราก็เลยนึกว่าตอนจับมือ นางก็จะเป็นแบบนั้นด้วย แต่พอได้สัมผัสจริง ๆ ก็พบว่า เค้าเป็นคนสงบ ดูเป็นผู้ใหญ่ ออกนิ่ง ๆ ด้วยซ้ำ ตอบโต้ตามธรรมดา ไม่พยายามสดใสโอเวอร์ ไม่พยายามร่าเริง ไม่พยายามฝืนยิ้ม ตั้งใจสบตาตอนคุย กุมมือเราแน่นพร้อมโน้มตัวเข้ามาหา ไม่ใช่ฝ่ายชวนคุย แต่แสดงออกว่าตั้งใจฟังมาก  แล้วก็ดูไม่ค่อยมีแรง เหมือนนกป่วยยังไงไม่รู้…….. 5555555555555555555555

ตอนนั้นก็คิดว่านางอาจจะไม่สบายก็ได้มั้ง หน้าหนาวด้วย จะเป็นหวัดก็ไม่แปลก

 

ในเมื่อนางเป็นแบบนี้ เราก็เลยต้องมาคิดวิธีรับมือใหม่

ถ้านางไม่วี้ดว้าย เราก็จะเป็นฝ่ายวี้ดว้ายเอง!!!! จะเอาให้ยิ้มเลย!!!!

ระหว่างนั้นก็ยืนมองเลนนางไปด้วย อย่างที่บอกว่าวันนี้คนไม่ค่อยเยอะ แล้วเลนชูริจังก็โล่ง ๆ ไปอีก =_= นี่ก็ผิดคาดนิดหน่อยเพราะเคยคิดว่าเลนชูริก็คงจะยาวไม่แพ้จูรินะ อือออออ ความนิยมในงานจับมือกับในสื่อมันก็ไม่ใช่เรื่องเดียวกันเสมอไปเนอะ

 

พอเห็นเลนโล่ง ๆ เราก็รู้สึกคันไม้คันมือ 55555555555

 

 

รอบสอง ยื่นที่เหลือไป 2 ใบ แล้วเดินตรงเข้าไปเลย เพราะไม่มีคน 5555555555555555555555555555555

 

นี่ : เยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย้!!!! ชูริจังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!  (ร่าเริงใส่เต็มที่)

ชูริ : (ยิ้มจำได้) อ๊ะเจอกันตะกี้เองนี่!  (ดึงมือเข้าไปกุม)

นี่ : (ยิ้ม) อื้อออออ เออนี่นะ

ชูริ : (แทรก) นี่ทาแป้งเด็กมาเหรอ? ได้กลิ่นเหมือนเด็กทารกเลยอ่ะ

นี่ : เอ๊ะ ….. (งง… ได้กลิ่นด้วยเหรอ) อ้อ ใช่ ๆ เราทาแฮนด์ครีมกลิ่นคอตตอนเบบี้น่ะ

(นึกได้ว่าใส่ไว้ในกระเป๋ากระโปรงพอดี เลยหยิบขึ้นมาให้นางดูตรงนั้นเลย)

4

(แฮนด์ครีมของ Nature Republic กลิ่น Cotton Baby สอยมาจากมยองดง
ช็อปไทยไม่รู้มีมั้ย แต่น่าจะมีแหละ)

ชูริ : เห อันนี้เหรอ น่ารักจัง (จ้องหลอดอย่างสนใจมาก)

(เห็นนางสนใจมากเลยทิ้งให้นางจ้องต่ออีกสองวิ….. TvT
อยากได้ก็บอกนะ เดี๋ยวเราซื้อให้ก็ได้)

นี่ : เราฟังอุมาเรเตะโคโนะคาตะด้วยนะ!!!

ชูริ : อุตส่าห์ฟังด้วยเหรอ! ขอบคุณน้า (สีหน้าซาบซึ้งใจมาก)

นี่ : คราวหน้าเชิญเรนะซังมาเป็นเกสต์บ้างสิ

ชูริ : อื้อ ๆ นั่นสิเน้อ (คิ้วตก)

(หมดเวลาค่าาาาาาาาา)

นี่ : อื้อ เชิญมานะ เราอยากฟังมากเลย

ชูริ : อื้อ ๆ พยักหน้าแบบคิ้วตก

นี่ : บ๊ายบายยยยยยย (โบกมือ)

ชูริ : (โบกมือ)

 

 

แล้วก็เดินตัวลอยออกมาจากเลน……… ชูริได้กลิ่นแฮนด์ครีมด้วยอ่ะ เฮ้ย กลิ่นมันบางมากนะ 55555555 คงเป็นจังหวะที่นางดึงมือเราไปกุม แล้วนางก็โน้มหน้าเข้ามาใกล้ ๆ นางก็เลยได้กลิ่นพอดี ………….

เคยได้ยินแต่โอตะดมมือไอดอล นี่เราโดนไอดอลดมมือด้วยTvT!!!!!!!!!!!!

ไงล่ะ มัตสึเระ!!!!!!!! ชูริจังดมมือเราด้วยนะ!!!!!!!!!!! (อวด)

 

……….…แต่เขินจัง …. #ปาตะเกียบ

 

ซึ่งอย่างที่บอกไปว่าชูริจังตอนจับมือ ไม่ใช่ชูริจังร้องแกว๊ก ๆ ในทีวี ใครที่จะไปจับมือนางก็ทำความเข้าใจและเตรียมหัวข้อไปคุยล่วงหน้า ทาแฮนด์ครีมกลิ่นหอมบาง ๆ ให้นางดมเล่นเป็นอโรมาเธอราพีแก้อาการวิงเวียนจากความดันต่ำด้วยก็ดี เผื่อจะร่าเริงขึ้นบ้าง555555555555555555

ชูริจังบอกในบล็อกว่า เค้าเป็นความดันต่ำ เวลาจับมือก็เลยดูเนือย ๆ นอย ๆ
ก็เลยทำให้ถูกคนเข้าใจเข้าผิดอยู่บ่อย ๆ แต่จริง ๆ แล้วเค้าชอบงานจับมือมากนะ

อื้อ เค้าไม่ได้โกหกนะ เรายืนยันได้ว่าเค้าตั้งใจฟัง ตั้งใจสบตา ตั้งใจกุมมือจริง ๆ (ตั้งใจดมมือด้วยมั้ยก็ไม่รู้……….)

ทำงานเยอะก็คงเหนื่อยแถมร่างกายอ่อนแอ 5555 โอตะชูริก็ไปช่วยทำให้นางยิ้มกันบ้างเนอะ >_<

 

และแล้วก็มาถึงบุ 4  คือแอบเกร็งที่บุนี้เล็กน้อยเพราะต้องเจอริอง ………..

คือภาพลักษณ์ริองสำหรับเราตอนนั้นเป็นเด็กที่ไม่เซอร์วิส ไม่หวานใส่ ออกแนวกวนประสาท และคิดว่านางไม่คงไม่เป็นฝ่ายชวนคุยแน่ ๆ ทีนี้เราก็เลยต้องเตรียมรับมือหนัก ๆ หน่อยเพื่อไม่ให้เกิดสุญญากาศ ……….. แต่ว่า…….orz

 

รอบแรกยื่นไปหนึ่งใบเพื่อทดลอง

 

นี่ : เยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย้ (ใช้แผนร่าเริงใส่เพื่อสร้างสัมพันธไมตรี)

ริอง : เย้ ?

(จับมือกันเบา ๆ)

นี่ : ………………………….  (แผนร่าเริงพลาดแล่ว TvT)

(เกิดหลุมดำหนึ่งอึดใจ………….. ริองก็ยังคงมองหน้าเรานิ่ง ๆ ไม่หือ ไม่อือ เอ็งเงียบ ข้าก็เงียบ)

นี่ : เออ ฟุรุมะริองเจ๋งมากนะ (พยายามทำลายความเงียบ….)

ริอง : โอ๊ะ (เลิกคิ้ว) จริงดิ ขอบคุณนะ

(ตรงจุดที่นางเลิกคิ้วขึ้น เราก็สังเกตเห็นสัญญาณที่นางแสดงความสนใจในตัวเราเป็นครั้งแรก เลยใจชื้นขึ้นเล็กน้อย….TvT)

นี่ : ริองเหมือนพวกตัวร้ายเลยนะ ในเอ็มวีอ่ะ

ริอง : ตัวร้ายเหรอ (หัวเราะ)

(หมดเวลาค่าาาาาา)

นี่ : อื้อ เดียวเรามาใหม่นะ!!!!! (เน้นเสียง)

ริอง : บ๊ายบาย (โบกมือให้)

 

 

เดินออกมานี่ถึงกับถอนหายใจ…… ริองนี่รับมือยากกว่าที่คิดเอาไว้เป็นเท่าตัวเลย 5555555555555555555555555!!!!

แต่เรื่องอะไรจะยอม!!! TvT เราไม่ยอมหรอก เราต้องแก้มือ!!!!!

แต่รอบแรกก็ทำให้รู้ว่า ทริคจับมือกับริองอย่างแรกคือ ห้ามตื่นเต้น ต่อให้ตื่นเต้นก็ต้องข่มมันเอาไว้ให้ลึกกกกกก เรียงคำพูดในหัวแล้วพูดออกมาตามที่คิดให้ได้ ต่อให้เกิดหลุมดำก็ช่างมัน เปลี่ยนหัวข้อไปเลย  แม้นางจะทำหน้ากวนติงใส่ก็ต้องทำใจสู้จ้องหน้านางกลับให้ได้

ถ้าทำให้แค่นี้ก็ไหวล่ะ!!!

ริองเป็นไอดอลคนถัดจากมัตสึเระที่เราต้องซ้อมคำพูดก่อนจะไปคุยกะนางอ่ะ ………….=_=

ไอดอลขี้รังแกชัด ๆ …..

 

รอบสองก็ยื่นไปอีกสองใบที่เหลือ

 

นี่ : ริยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!! (จะร่าเริงตื๊อจนกว่าเธอจะตอบรับ TvT)

ริอง : ไง (ยิ้มคูล ๆ)

 

(เราก็โอ้ นางยิ้มแล้ว!!! คงเห็นว่าเรามารอบสอง ก็เลยมีบรรยากาศคุ้นเคยมากขึ้นล่ะมั้ง)

 

นี่ : เออ นี่นะ!!! (กำลังจะพูด)

ริอง : เป็นคนที่ไหนเหรอ?

นี่ : เอ๊ะ …. อ๊ะ ไทยน่ะ

ริอง : โห ไทยหรอกเหรอ (พยักหน้าเข้าใจ) พูดญี่ปุ่นโคตรเก่งอ่ะ

นี่ : …อะแฮะ -///- (เขิน)

(เราเรียนมาหนักมากเลยนะ ร้องไห้ตั้งหลายที TvT ….)

 

นี่ : เออ ใช่ ๆ ในรายการโอโทมาริโคตรสนุกอ่ะะะะะะ!!! ตบโต๊ะ

(ตื่นเต้นเลยเผลอตบโต๊ะเผื่อข่มใจตัวเอง…. การ์ดข้างหลังกับริองก็สะดุ้งเล็กน้อย….. 555555)

ริอง : เหรอ!!! (ตาโต) เราพยายามสุดชีวิตเลยนะ!!!

นี่ : อื้อ!!! เราชอบเรื่องริองเนื้อหอมมากอ่ะ โคตรฮา  (ตื่นเต้นจนพูดรัวไปอีกเพราะนางทำท่าสนใจTvT)

 

(หมดเวลาค่าาาาาา)

 

ริอง : อื้อ ๆ ฝากตัวจนตอนสุดท้ายเลยนะ!!! (กำมือเราแน่น)

นี่ : ได้!!! ชูกำปั้น

(จริง ๆ เรากะจะเดินออกมาเอง แต่ริองไม่ปล่อยมือเราซะที ก็เลยโดนการ์ดลาก……….)

นี่ : อ๊าาาาาาาา ริองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง TvT

ริอง : (ยังคงยื้อไว้สุดแรง)

นี่ :  ฮือ ……………. (ปล่อยก็ได้นะ เดี๋ยวเรามาใหม่ก็ได้!!!! ;A;)

(ตอนนั้นการ์ดลากหลังเสื้อเราจริงจังมาก และริองก็กำมือเราไว้แน่นจริงจังมากเช่นกัน =_= ตัวแทบจะลอยเลยทีเดียว….)

ในที่สุดนางก็ยอมปล่อยมือเราซะที หลังจากลากจนสมใจนางแล้ว………..

นี่ : ฮือ ลืมเลยจะพูดอะไร เออไปละนะ (โบกมือ) บ๊ายบาย

ริอง : (โบกมือหน้านิ่ง)

 

เดินออกมาจากเลนนี่แบบ ริยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!! TvT

บ้าที่สุด ลืมเรื่องจะพูดเฉยเลย แพ้นางจนได้!!  55555555555555555555555

อาจจะเป็นทริคสร้างศัตรูที่กะให้คนไปจับมือนางใหม่เพื่อแก้แค้นก็ได้นะ …..ล้ำลึก

จากที่ได้สัมผัส ริองเป็นไอดอลที่กวนติงจริง ๆ อย่างที่คิด ……

ไม่พยายามเซอร์วิส ไม่แม้แต่จะพยายามยิ้ม ยิ้มเมื่ออยากยิ้ม พูดเมื่ออยากพูด ไม่แสดงออกว่าดีใจที่มีคนมาจับมือ (ในใจก็คงดีใจแหละ แหม่) ไม่พยายามชวนคุย เงียบคือเงียบ พร้อมจะจ้องตาเฉย ๆ จนกว่าจะหมดเวลาและทิ้งไว้กลางเลน จับมือแบบเช็คแฮนด์คือจับมือข้างเดียว ไม่ค่อยกุม แต่บทจะกำนางก็กำแรงมากจนกระดูกแทบเคลื่อน…. คือ ได้ยินเสียงกระดูกมือตัวเองลั่นดังกร๊อบเลยนะตอนที่โดนนางยื้อ …..

โดะเอสมาก orz

เอาเป็นว่า ถ้ามีโอกาส เราพร้อมจะกลับไปสู้กับนางใหม่ TvT (แม้รู้สึกว่าโอกาสชนะไม่ค่อยมี……)

อยากชวนให้ทุกคนไปลอง ….. ความกวนติงนี้ไม่ใช่สิ่งที่หาได้ง่าย ๆ นะ

 

ก่อนจะถึงเวลาบุห้า เป็นช่วงพักราว ๆ ชั่วโมงนึง (ถ้าจำไม่ผิด) ในงานมีขายซีดีที่ซื้อแล้วจะได้สิทธิจับสลากแผ่นละใบ สลากนั้นก็จะมีรางวัลอย่างที่บอกไปตอนแรกก็คือบัตรจับมือลองไทม์, โปสเตอร์พร้อมลายเซ็น, ขนมสายไหมจากฝีมือไอดอล, และอื่น ๆ ที่เราลืมไปแล้ว แต่หลัก ๆ ก็ประมาณนี้

แบบว่า ไหน ๆ ก็มาแล้วแถมมีตังค์เหลือ (ขูดเนื้อออกมา) เลยไปต่อแถวซื้อซีดีมาสามแผ่น เอามันทุกไทป์ที่มีTvT ได้สิทธิจับสลากสามรอบ ก็จับ ๆ ไปอย่าง งง ๆ เดินออกมาพร้อมจ้องสลากในมือที่สภาพเหมือนตั๋วหนังลิโด้

มีแผ่นหนึ่งที่เขียนเอาไว้ว่า โปสเตอร์พร้อมลายเซ็น ยามาอุจิ สุซุรัน

อีกสองแผ่นที่เหลือเขียนว่า “ตั๋วช่วย”

ก่อนที่จะกรี๊ดเรื่องโปสเตอร์ เราก็งงกับตั๋วสองใบว่ามันคืออะไร ช่วยอะไรใคร?
ไม่รู้ก็ใช้วิธีเดิมคือไปถามสตาฟฟ์อีก สตาฟฟ์ก็บอกว่าถ้ามีตั๋วนี้ก็ต้องไปซื้อซีดีเพื่อจับสลากอีก ถ้ามีตั๋วช่วยครบห้าใบ ถึงจะมีสิทธิจับสลากอีกรอบ

โอ๊ยเอ็ง ซับซ้อนไป๊!!!!!!!!!!! TvT #ปาเศษเหรียญใส่

เราก็มองตั๋ว แล้วก็หันไปมองแถวซื้อซีดียาวโคตรพ่อง คือซื้อเสร็จใช่จะจับสลากได้เลยนะ ต้องไปต่ออีกแถวที่ยาวพ่องเหมือนกันเพื่อจับสลากอีก

คือ แบ่บ …………….พอที

ตอนนั้นบุห้าเริ่มแล้ว ถ้าไปต่อแถวสงสัยจะไม่ทันเวลาแล้วล่ะ =_= เลยเออ ช่างมัน

ระหว่างที่กำลังจะเดินไปเลนไอดอล ก็ผ่านแก๊งโอตะกลุ่มหนึ่งที่ก้มหน้าก้มตาคุยกันซีเรียสมากพร้อมมองตั๋วช่วยในมือ ฟังผ่าน ๆ ก็พอรู้ว่าพวกเค้ากำลังจะหาตั๋วเพิ่มอีกสองใบเพื่อมีสิทธิจับสลากอีกรอบ เราก็เลยทักเค้าไปว่า เออ เรามีตั๋วเนี่ย พวกเค้าก็ฮือฮา โอ้วว ตั๋วววว 5555555555555555555

นี่ก็เออ ให้นะ เราไม่มีเวลาไปซื้อเพิ่มแล้ว

พวกเค้าก็ว้าวววววโว้ววววว ดีใจหนักมาก โค้งขอบคุณกันทั้งแก๊ง ….โห้ว TvT

 

โอตะ B : โอชิใครเหรอครับ?

นี่ : อ๊ะ เรนะซังโอชิค่ะ

โอตะ C: เรนะ? มัตสึอิน่ะนะ?

นี่ : ใช่ๆ มัตสึอินั่นแหละ 55555555555555

โอตะ B : โอ้ นี่ ๆ เพื่อนผมเค้ามีแผ่นรองแก้วของเรนะเวอร์ชั่นโคเคทิชด้วยนะ

นี่ : โห อื้อ ๆ  (…ว่าแต่จะบอกทำไม5555)

โอตะ B : (หันไปเรียกเพื่อนคนที่ว่า)

โอตะ D : หวัดดีฮะ

นี่ : ดีค่ะ (ผงกหัว)

โอตะ B : เจ้านี่แหละที่มีแผ่นรองแก้วเรนะ เฮ้ย ไปเอามาให้เค้าไป เค้าอุตส่าห์ยกตั๋วให้เราฟรี ๆ

โอตะ D : ได้ รอแป๊บนะ

นี่ : ………….. เอ๊ะ

ระหว่างนั้นแก๊งโอตะก็ส่งคนที่ได้ตั๋วจากเรารวมกับตั๋วสามใบที่มีไปต่อแถวจับสลาก ทำงานกันเป็นทีมมาก …..

โอตะ D : มาแล้วววววว นี่ฮะ (ยื่นแผ่นรองแก้วเรนะให้)

5

 

นี่ : โหวววววววววววววววววววววววว สุดยอดดดดดดดดดดด!!!!!  <<<< ตื่นเต้นกับทุกสิ่งที่เป็นมัตสึเระ

(คือไม่ได้คิดว่าจะได้อะไรตอบแทนอะ ยกตั๋วให้เพราะยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์กับเราแล้ว 5555)

 

นี่ : ขอบคุณมากนะคะ!!!

แก๊งโอตะ : พวกเราก็ขอบคุณมากครับ!!!

 

แล้วก็โค้งลากัน ด้วยความวิน – วิน ทั้งคู่ 5555555555555555555

ได้แผ่นรองแก้วมาสองอันล่ะวันนี้ TvT

ตั๋วบุสุดท้ายของเราเป็นจูริโบ หลังจากส่องความยาวของแถวแล้ว เราก็คิดว่า เราควรไปหาสุซุรันก่อน แล้วค่อยไปหาจูรินะ เผื่อใช้เวลากับแถวจูรินะมากจะได้ไม่ต้องรีบ

และด้วยความอ่อนหัด เราก็เดินดุ่ม ๆ ยื่นตั๋วให้สตาฟฟ์พร้อมกับเดินเข้าไปหาสุซุรันทันที ก็นึกว่าเป็นการรับโปสเตอร์จากนางเฉย ๆ ปรากฏว่าโปสเตอร์อ่ะ ได้จริง ๆ แต่นางยังไม่ได้เซ็น นางก็จะเซ็นให้ตอนนั้นเลยน่ะแหละ ซึ่งระหว่างเซ็นมันก็จะมีช่วงระยะเวลาใช่มะ และอิเวลาที่ว่ามันก็จะมาพร้อมหลุมดำ………… ไอ้เราก็ ชิบหายล่ะ ไม่ได้คิดมาก่อนว่าจะมาเจอนางก็เลยไม่ได้คิดหัวข้อคุยเตรียมเอาไว้เลย =_=

แต่อย่างไรก็ตาม ก็ยังโชคดีอยู่บ้างที่สุซุรันเป็นคนร่าเริงมาก เสียงดังมาก 5555 พร้อมจะชวนคุยได้ทุกหัวข้อตั้งแต่ตุ๊กตาช้างที่ไทยแลนด์จนเด็กยากไร้ที่เอธิโอเปีย เราก็โล่งอกไปเปราะหนึ่ง 555555555 รู้สึกผิดที่ไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน ขอท่ดTvT

ระหว่างเซ็น (ใช้คำว่าลากทีละเส้นจะถูกกว่า…) นางก็จะเงยหน้าขึ้นมาคุยกะเราทุกสามวิ ทุกครั้งที่เงยหน้า มือนางก็จะหยุดเขียน เราก็เอ๊ะ งง ๆ ว่าทำไมไม่เขียนให้เสร็จ ๆ ไปเลยนะ ทำอะไรลำบากจัง (เป็นมนุษย์ซื่อบื้อขั้นรุนแรง…….)

จนสักพักเราถึงรู้ตัวว่า อ๋อ นางพยายามอ้อยอิ่งเพื่อใช้เวลากับเรานาน ๆ นี่เอง!!!!!!!

โง่จัง ชั้นนี่ TvT …………………………………..

คือ ตื่นเต้นและหลาย ๆ อย่างจนสมองทึ่มทื่อไปหมดล่ะ 5555555555555

พอเห็นแบบนั้นเราก็โอเค จับทางถูกแล้ว ก็เลยเริ่ม ๆ ชวนคุยบ้าง

 

นี่ : (ก้มเกาะรั้วชะโงกดูโปสเตอร์) อันนี้เท่นะเราว่า ชอบๆ

สุซุรัน : จริงเหรอ!? ดีใจจังเลย (ขีดเส้นพรืด ๆ)

สุซุรัน :  จะให้เขียนชื่อว่าอะไรดี? เป็นคนไต้หวันป่ะ?

นี่ : เปล่า ๆ คนไทยน่ะ ชื่อเอาเป็น “ริกะ” แล้วกัน

สุซุรัน : ริกะนะ โอเค ตัวฮิรางานะ? (จรดปากกาเตรียมขีด)

นี่ : อืออออออออออ เอาคาตาคานะดีกว่า

สุซุรัน : โอเคะ คาตาคานะ (ขีด ๆ ) ริกะจัง

นี่ : “จัง” ด้วยเหรอ 5555555555555555555555555

สุซุรัน : ก็ต้องจังอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ

นี่ : อือ ก็จริงแหละ….

(คือส่วนตัวไม่ค่อยชอบให้คนเรียกท้ายชื่อด้วยคำว่า จัง อยากให้เรียกห้วน ๆ ไปเลยยังจะดีกว่า TvT จังมันฟังแบ๊วๆ)

ระหว่างที่รอนางเขียน เราก็เงียบ ๆ ไม่อยากกวนสมาธินาง แต่แล้วนางก็เงยหน้าขึ้นพรวด!!

สุซุรัน : นี่ๆ เดดโดะสุโตกขุไดอะม่อนโดะแปลว่าอะไรอ่ะ?

นี่ : หา…..?  (พูดภาษาต่างดาวเหรอตะกี้ 55555555555555555555)

สุซุรัน : อันเนี้ย (ชี้ที่ชื่อยูนิตบนโปสเตอร์)

นี่ : เอ่อ ไม่รู้…. เราไม่ใช่คนญี่ปุ่น เราไม่รู้ 5555555555555555555

สุซุรัน : เราก็คนญี่ปุ่น แต่เราก็ไม่รู้นะ!!

นี่ : เอ้า555555 (หันไปหาการ์ดข้าง ๆ) พี่รู้มั้ยคะ?

การ์ด : (ยิ้มเขิน) ผมก็ไม่รู้ครับ

สุซุรัน : มันแปลว่าอะไรน้อ

นี่ : ไม่รู้ววววววววววววววววว

สุซุรัน : เป็นคนไทยใช่ม้า

นี่ : ช่าย เคยไปไทยป่าว

สุซุรัน : อื๊ออออ ไม่เคยอ่ะ แต่พ่อเราเคยไปนะ พ่อเราชอบไปตีกอล์ฟที่ไทย

นี่ : โห้วววว เจ๋งอะ

สุซุรัน : ใช่ๆ แล้วมันก็จะมีนาฬิกาไม้รูปช้างด้วย พ่อซื้อมา

นี่ : เห….. (เริ่มหลุดวงโคจร) แล้วเคยขี่ช้างป่ะ?

สุซุรัน : เคย!!!

นี่ : เอ๊ะ เคยเหรอ! ไม่เคยไปไทยแต่เคยขี่ช้างเนี่ยนะ!

สุซุรัน : อ๊ะ ไม่ใช่ช้าง นั่นมันม้าแคระ

นี่ : ………………….

สุซุรัน : (ก้มหน้าก้มตาเขียน)

(จะให้มันเงียบ ๆ ก็ไม่ค่อยดียังไงไม่รู้ เลยชวนนางคุย)

นี่ : ช่วงนี้ได้เจอพวกชิมาดะบ้างมั้ย?

สุซุรัน : เจอๆ เพิ่งเจอกันไปอาทิตย์ก่อนเองมั้ง เนี่ย วันเกิดของสุซุรันใช่มั้ยล่ะ

นี่ : เออ จริงด้วย !! (เราลงโคเอ็นนางไปนะ แต่เราไม่ถูก………….TvT)

สุซุรัน : ใช่ๆ ก็เจอกันมาแหละ แต่ชิมาดะไม่ยอมให้ของขวัญเราเลย

นี่ : อ้าว 5555555555555555

สุซุรัน : แย่มาก

นี่ : ใจร้ายจังเนาะ 555555

สุซุรัน : นี่ก็ใกล้วันเกิดชิมาดะแล้วแหละ กำลังคิดว่าจะให้อะไรเค้าดี

นี่ :  คิดว่าอะไรดีล่ะ

สุซุรัน : ไม่รู้สิ ช่วงนี้เค้าก็สวยขึ้นนะ

นี่ : เออ ผอมลงตั้งเยอะ

สุซุรัน : น่าจะให้พวกแฮร์ทรีทเมนท์ล่ะมั้ง

นี่ : อืมมม เออ ก็เหมาะดีนะ ช่วงนี้กำลังสวยเชียว

สุซรัน : เสร็จแล้ววววววววววววววววววววว (อวด)

นี่ : ว้าววววววววววววว ขอบคุณน้าาาาาาา

 

แล้วนางก็ม้วน ๆ โปสเตอร์พร้อมเอายางรัดให้ กล่าวขอบคุณกันไป

 

นี่ : จากนี้ก็พยายามเข้าน้า!!! เราจะคอยเชียร์!!!! >_< (โบกมือพั่บๆ)

 

และนี่คือโปสเตอร์ที่ยามาอุจิ สุซุรันเซ็นขณะนินทาชิมาดะ ฮารุกะให้ฟัง

6

“ริกะจัง❤

ขอบคุณที่มางานในวันนี้นะ❤❤

ขอให้เที่ยวญี่ปุ่นให้สนุกล่ะ”

ก่อนอื่นขออธิบายก่อน ทำไมต้องริกะ คือว่า ริกะ เป็นชื่อภาษาญี่ปุ่นของเราน่ะ แปลงมาจากชื่อจริงในภาษาไทย อาจารย์ตั้งให้ตั้งแต่สมัยปีหนึ่งเพราะว่า ถ้าไม่ตั้งชื่อญี่ปุ่นให้เด็กแล้ว อาจารย์ญี่ปุ่นก็จะลำบากในการเรียกชื่อยาวเหยียดของเด็กไทยแต่ละคนมาก อาจต้องใช้เวลาทั้งคาบกว่าจะเช็คชื่อเสร็จ เด็กเอกญี่ปุ่นทุกคนก็เลยมีชื่อภาษาญี่ปุ่นติดตัวเอาไว้คบหาสมาคมกับคนญี่ปุ่นได้ง่าย ๆ ไม่ต้องสอนออกเสียงให้ลำบากลำบน

 

โอเช ได้โปสเตอร์มาแล้ว เหลือตั๋วอีกสามใบสุดท้าย

ไปหาจูริโบดีฝ่าาาาาาาาาา >w<

ยื่นตั๋วกับจูริโบนี่ไม่เคยแบ่งเลย ยัดทีเดียวสามใบ 555555555555555 กลัวกลับมาต่อแถวอีกรอบไม่ทัน =_=

 

นี่ : จูริน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!! >w<

จูรินะ: งายยยยยยยยยยยยยยยยยย

นี่ : เดี๋ยวเค้าจะกลับล่ะน้า (ถอนหายใจ)

จูรินะ: เอ๋ จะกลับวันนี้แล้วเหรอ

นี่: เปล่าๆ พรุ่งนี้ จะกลับไทยน่ะ

จูรินะ: อ๊ะไทยเหรอ สวัสดีค่า! (ภาษาไทย)

(พร้อมพนมมือไหว้ด้วยการจับมือนี่ติดไปพนมด้วย โอ๊ย ปล่อยก่อนก็ได้ค่ะ 5555555555555555TvT)

นี่ : อื้อ ๆ สวัสดีค่ะ

จูรินะ: อื้อออออออออ แล้วมาอีกน้า เค้าจะรอ (ดึงมือพร้อมส่งสายตาออดอ้อนคิ้วตก)

นี่: เหรอ….. (คิ้วตกด้วย) รอจริงเหรอ?

จูรินะ: (ตาโต) รอสิ!!!! ทำไมจะไม่รอเล่า!!!!!

นี่: 555555555555555555555555555555!!! (ลงไปหัวเราะพร้อมทุบโต๊ะ)

จูรินะ : จริง ๆ นะ!!!

นี่ : อื้อ รู้แล้วๆ

จูรินะ: ตะกี้อยู่เลนนู้นใช่มะ (ชี้ไปทางเลนสุซุรัน)

นี่ :….เอ้อ ใช่ ๆ ได้โปสเตอร์น่ะ

(เลนโคตรห่าง รู้ได้ไงวะ……………=_=)

จูรินะ: อ๊า ยินดีด้วยนะ!!!!

นี่: ฮี่ๆ

จูรินะ: (ดึงมือ+หรี่ตา) จริง ๆ แล้วชอบใครหื้อ?

นี่: (เขิน) ………………………. -//- จูรินะไง (กระซิบ)

จูรินะ: เย้!!!!!! ดีใจ!!!!!!!

(หมดเวลาค่าาาาาาาา + โดนลากออกมา)

ระหว่างที่ยืนอยู่ตรงทางออกเราก็หันกลับไปเรียกนางอีกรอบ

นี่ : อ๊ะ จูรินะ!!!! ทำให้ SKE เป็นที่ 1 ให้ได้นะ!!!!!!!! (เสียงดังมาก)

จูรินะ:  ได้!!!!!!! (ทำมือเป็นรูปหัวใจพร้อมขยิบตาวิ้ง ๆ มาให้จากช่องหัวใจนั้น)

นี่ : อื้อ!!!! (ชูกำปั้น)

 

พอออกมาหยิบกระเป๋ากับเสื้อโค้ท โอตะที่ต่อแถวเลนจูรินะอยู่ตรงนั้นก็มาสะกิด ๆ แล้วก็ยื่นหนังยางให้ เราก็งงว่าเอ๊ะ อะไร ฮีก็ชี้ไปที่โปสเตอร์ เราก็อ่อออออ ชูให้ฮีดูว่ามีรัดอยู่แล้ว
แต่ก็ขอบคุณนะ แล้วก็รับมาด้วย55555555555555

 

แก๊งโอตะใจดีจัง ดีใจ เจอแต่โอตะน่ารัก ๆ >w<

โอตะก็น่ารัก สตาฟฟ์ก็หน้าตาดี ไอดอลก็กวนติง …..ซาคาเอะบันไซ \0/!!!!!!!! \0/

 

 

จูรินะเป็นคนที่เข้าหาได้ง่ายมาก เฟรนด์ลี่ เดินเข้าไปฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้งอะไรก็ได้ นางก็พร้อมจะตบมุกกลับทุกเมื่อ มีสกิลอ่อยสาวระดับเทพ ทริคพิเศษคือดึงมือพร้อมขยิบตาเพื่อตกเหยื่อ
ช่างสังเกต มองโอตะทุกคน รู้หมดว่าไปเลนใครมามั่ง ………..
ถือเป็นเบสิคที่แนะนำมากสำหรับมือใหม่

ส่วนริองนี่ระดับลาสท์บอส ต้องเตรียมตัวมาดี ๆ ไม่งั้นก็โดนนางตบตายคาเลนนั่นแหละ………

 

ที่เราทิ้งท้ายบอกจูรินะไปแบบนั้น ไม่ใช่การกดดันหรอกนะ

แต่เราอยากแสดงออกว่า เราเห็นด้วยกับสิ่งที่เค้าเชื่อมั่นและจะช่วยสนับสนุนในสิ่งที่เค้าตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว

ตอนที่จูรินะประกาศเลิกควบทีม K เราว่าเค้าเท่มากเลยแหละ ไม่ใช่การควบทีมเป็นสิ่งไม่ดีนะ มันก็ได้อะไรมาหลายอย่าง

คนส่วนใหญ่ตามท้องถนนมักเข้าใจว่าจูรินะเป็น AKB มากกว่า SKE ด้วยซ้ำไป

มาซานะก็เคยบอกว่า จริง ๆ แล้วเค้าอยากให้จูรินะควบทีมกับ AKB ต่อไปนะ เพราะมันจะส่งผลดีกับตัวจูรินะในชีวิตวงการบันเทิงมากกว่า แต่อีกใจหนึ่ง ถ้ามองในมุมของเมมเบอร์ SKE มาซานะก็ดีใจที่จูรินะตัดสินใจแบบนั้น

มาคิดดูดี ๆ เจ้าตัวก็คงจะลังเลหนักใจเอาเรื่องนะ กว่าจะตัดสินใจได้

เวลาที่คนคนหนึ่งตัดสินใจอะไรเด็ดขาด ต่อให้รู้ว่าทางข้างหน้ามันลำบากมากแค่ไหนก็เตรียมเดินหน้าไม่หันหลังกลับแล้ว

เราโคตรชอบเค้าเลย เราว่าเค้าโคตรเท่อ่ะ

เราชอบ SKE ก็เพราะเมมเบอร์มีแต่คนแบบนี้นี่แหละ พวกบ้า 55555555

 

จบการจับมือกับไอดอลครั้งแรกในชีวิตด้วยความลัลล้ามีความสุขจนกระโดดหมุนตัวติ้ว ๆ เดินกลับรถไฟ

มันเป็นงานที่สนุกอะ ได้เล่นได้คุยกับไอดอลที่เราเคยรู้จักพวกเค้าผ่านสื่อมีเดียฝ่ายเดียว
เป็นโอกาสที่ได้พูด ได้บอกเรื่องที่เราอยากบอก อยากให้เค้ารับรู้ อยากให้เค้ายิ้ม อยากให้เค้าดีใจ

ทั้งหมดสามารถทำได้ในงานจับมือ

ถึงสมัยนี้จะมี SNS ก็เถอะ แต่การได้คุยกันตัวต่อตัวตรงหน้ามันเป็นความพิเศษที่แอพไหน ๆ ก็มาทดแทนไม่ได้

 

ถ้ามีโอกาสก็อยากชวนให้ไปลองสัมผัสสักครั้งหนึ่งในชีวิตติ่งเลยนะ!!!